13 april 2009 – Kus de prins…Nadat ik een heel bijzondere lading weer naar België moest zenden. Vertrok ik verkleed als een paasei naar de verjaardag van Annelies. Daar gebeurde het onwaarschijnlijke: ze kuste een kikker en die veranderde in een prins. Als je prins zegt mag je niet kieskeurig zijn, het was geen Depp, geen Pitt en al zeker geen ander babyface type. Hij was jammer genoeg ook 100% polyester, hij paste in haar achterzak dus ik zou zeggen een "all access" vriendje. Als je een koppel bent met verlatingsangst is de mogelijkheid om je wederhelft in je achterzak rond te dragen een erg leuk gegeven. Happy birthday Annelies, ook al is die pas volgende week. Maar jij bent een gelukszakje want jij viert je varjaardag gewoon 3 keer, daar komt niet iedereen mee weg! Hiep hiep hoera.
14 april 2009 – TOTAL LOSS!Het is 9 uur, dit betekent vergadering in de "zang en verveel je" zaal: volgens de kinderen dan toch, later zien ze deze bijeenkomsten naar het schijnt als iets moois. Maar nu zeker en vast niet, en ze zien er allemaal uit alsof de directeur krampachtig een komkommer in hun achterwerk aan het duwen is. Ik kijk mijn ogen uit, de leerlingen mogen praten, lopen rond als kippen zonder kop, lezen magazines en de ochtendkrant tijdens de les. Maar het mag, het kan geen kwaad: het vrijheidsprincipe in de Deense scholen laten het kind, kind zijn. Leren wordt hier gezien als een zaak van eigen verantwoordelijkheid, dus niet opletten en dan falen is een probleem dat de leerlingen zelf moeten oplossen en niet de leerkrachten. Voor mij is dit best verbazend, want als jongeling lijkt het me soms nuttig dat men je onder een lichte druk plaatst om je wat meer richtingsgevoel te geven. Attitudes worden niet aangekweekt, de leerlingen hun vrijheid staat de hele tijd centraal. Ergonomische stoelen, achteruit leunen en voeten op tafel, de pet mag je oplaten. Het moet geweldig zijn om leerling te zijn in een Deense school, het lijkt elke dag vakantie of heeft veel weg van het kroegleven. We stellen ons een duizendtal keer voor, op de duur rammel ik mijn visitekaartje af als een sneltrein.
De leerlingen mochten blijkbaar de week voor de paasvakantie eens voelen hoe het is om een vakantiejob te hebben (de 15-jarigen), ze vonden de ervaring geweldig en vertelden honderuit. Ik vind het goed dat de school zich zo positief bekommert over de leerlingen hun intergratie in de maatschappij.
Shout: als je iets wil vragen aan de leerkracht, roep dan hard genoeg, dan krijg jij zeker de kans om je antwoord te geven. Een gekkenhuis, ik kan er nog niet aan gewoon worden. Gelukkig kan dit gekkenhuis heel goed koken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten