De zon schijnt en speelt op ons gemoed… de laatste les Egon. Onze projectgroep besluit wat vroeger naar school te gaan om te werken voor ons eindproject voor multicultural education, het werken wordt afgelast omdat de groepsleden te laat waren. We hebben dus maar gepicknickt in de cafetaria, met de restjes van het "German Dinner". Egon volgde de geur en voor we het wisten zat hij samen met ons mee aan te schuiven aan de nog steeds massale voedselbedeling! Egon’s les… Tijdens de pauze vliegen we over het grasveld aan onze school als een bende kakelende roofvogels. De zon schijnt ook zo zalig, en eigenlijk moet ik wat energie kwijt na al dat gepicknick! We spelen tikkertje en Eline besluit de vloer aan te vegen met zichzelf wanneer we "1, 2, 3" Olifant spelen. Ik wist ook niet dat Griet zo geweldig een vis kon nadoen… Egon nam afscheid van ons, na onze laatste discussie, het was mooi geweest! Griet en ik zijn dan samen op Martinus-missie gegaan… jaja, vrienden van Sint-Martinus, er komt wat aan!
Zaterdag 21 maart 2009: Midsomer Murders…
Nadat Marjan De Ridder op zaterdag 21 maart, het begin van de lente (wat niet zichtbaar is aan het weer) weer hard had gewerkt aan haar huiswerk, besloot ze naar Herlev te gaan om daar de nieuwe Belgische gast te gaan bezoeken. Nieuw is een foute omschrijving, zeg maar liever… die kwam weer, die kon niet langer wachten, die kwam weer de volgende week, die kwam weer geloof me ja het is waar, de volgende week stond Cédric weer daar! Wat doen we vanavond: pomelo eten, inspector barnaby en Kill Bill vol. 1 kijken met een grote zak chips. En Hydeblomst limonade, de limonade die volgens Annelies naar Mister Proper smaakt.
CASE: Meisje over de grond gesleurd tegen 120 km per uur…
FORENSISCH RAPPORT: brandwonden aan beide armen, pijnlijk
Inspector Barnaby vermoedt dat het iets te maken heeft met de heer Cédric Van Handenhoven, die enkele minuten daarvoor gymnastische oefeningen aan het geven was aan de zak bloem genaamd Marjan De Ridder. Het geschater is nog hoorbaar in Herlev, wanneer ze als een dode giraffe probeerde pompen. In elk geval lag Marjan te slapen op de mat van Annelies en werd ze plots met brute kracht tot in de woonkamer gesleept aan haar voeten. Een kwartier stromend water over de wonden, kon de pijn niet blussen. Helemaal stijf is ze naar huis gegaan.
Zondag 22 maart 2009: Paparazzi van eigen leven.
Het begint me stillaan tegen te steken dat ik verslagen schrijf van elke stap die ik zet. Ik voel me een paparazzi voor mezelf. Het big-brother gevoel is niet lichtelijk aanwezig… het brandt: bijna net zo hard als de brandwonden op mijn armen. Ik ga me nog moeten verstoppen voor mezelf: want mezelf begint me tergend op de zenuwen te werken.
Aha weer een nieuw roddelbericht: "Binnenkort krijgt Marjan een ballonnen helm en een zwaard… van Eline, zodat ze het kan opnemen tegen Cédric de verschrikkelijke, die Eline’s huis nu al een 12-tal uur terroriseert."
Deze paparazzo gaat proberen om deze banaliteiten vast te leggen op camera! Maar dat zal zo moeilijk zijn als ik met één hand ten strijde trek en met de andere moet fotograferen.
Nog een nieuwtje: "Naar het schijnt zou Marjan tussen 4 en 6 uur p.m. met Haïti bellen. De eigenlijk reden is nog niet bekend. Maar haar kennende zal het wel iets met "geheimzinnigheid" te doen hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten