Laatstejaars film: Het woord.

Deel 2: mini-innoverend project

Mini-innoverend project na erasmuservaringen:

THE FINAL COUNTDOWN

Het laatste weekend: Het laatste blogbericht.

Het einde is in zicht, ik heb bergen te plannen voor mijn vertrek. Ik neem dus afscheid van mijn bloglezers. Jullie waren een fantastisch publiek, en het voelt verschrikkelijk raar om een eind te maken aan mijn avontuur. De gemengde gevoelens die vanbinnen in me spelen zijn lichtjes onprettig. Ik zal ze missen, ik zal ze nooit vergeten, ik heb geen woorden voor het gevoel dat vandaag in mij huist. Ik heb geen zin in een vaarwel en een hopelijk tot nog eens. Deze mensen zijn een deel van mijn bestaan geworden, vele van hen vrienden voor het leven. Mijn doos zakdoekjes is bijna leeg, en ik moet deze laatste week van achterlaten doorkomen met mijn lakens en handdoeken om de tranen en het snot op te vangen. Ervaringen voor het leven, ik vergeet dit nooit meer, het was geweldig!

"NE WELGEMEENDE DANK U"

Wat me deze week nog staat te wachten:

projectvoorstelling
inpakken
zenuwachtig zijn
souvenirs voor de zussen
een hoop evaluatie
nog enkele stagelessen volgen of geven
zenuwachtig zijn
wenen
huilen
mensen knuffelen
de trein niet proberen missen
naar huis gaan
meer wenen
meer mensen knuffelen
zorgen dat ik mijn koffers niet verlies
zorgen dat ik mijn hoofd niet verlies
zorgen dat ik niemand fijnknijp tijdens het knuffelen

De laatste week blog: DE WINNER TAKES IT ALL!

Het was werkelijk hels, leuk maar hels. Van de stageschool naar het project naar de picknick naar de sociale vergadering… heen en weer geloop, niet echt een duidelijk doel. Man, ik heb nood aan een kompas: zo gaat het niet lukken om ooit de weg naar België terug te vinden. Daarbij ben ik ook nog eens hondsmoe en heb ik mijn kamer werkelijk laten ontploffen… Hoe krijg ik anders al mijn gerief in mijn koffer en rugzak. Mijn knieën knikken en ik sta te trillen op mijn benen: ik ben ongelofelijk zenuwachtig. Het woord structuur staat al lang niet meer in mijn woordenboek. Neen, dat woord ligt hier ergens tussen mijn welriekende sokken. Het is eigenlijk een wonder dat ik mijn laptop nog terugvond onder de berg papieren en met die twee halfvolle koffers in het midden van mijn hele kleine kamertje. Ik haat het trouwens ook dat ik die koffer zie, dan denk ik nog meer aan het feit dat ik er vandoor moet in enkele dagen, en ik mis al mijn vrienden in België maar ik besef ook dat ik vaarwel moet zeggen en dat maakt me heel droevig. Mijn moeheidsquotiënt vertelt me nu dat ik niet meer wil schrijven, en dat ik eigenlijk mijn laatste momenten hier moet gaan vergulden met alle anderen. So long farewell... auf wiedersehen! Goodbey!

Gelukkig word ik gesteund door het thuisfront... dank jullie wel mijn speelpleinwerkers: SPEGT!

Vrije dag – stagedag 2 en 3: Actually… Tivoli en Carpark North en welverdiend weekend

15 april 2009 – TE VEEL TIRAMISU, TE WEINIG BAGEL

Na een lange dag werken voor school, komt Eline me redden: we eten samen een bagel, die veel te snel verdwijnt en vergeten onze zorgen in een een grote bak… wat zeg ik in een trog tiramisu om U tegen te zeggen. Buikpijn verzekert achteraf. Giechelen ook! Het leven zoals het actually hoort te zijn…

16 april 2009 – Op zoek naar het lessenrooster

Ons schema met de planning voor onze lessen is helemaal fout: we trappelen door de school en volgen lessen die we niet zouden moeten volgen. Maar dat is eigenlijk best leuk want zo zien we de dingen op andere manieren, en leren we veel meer bij over de Deense school. De schok die ik had op de eerste dag is zo goed als weggeëbd. Ik ben het gewoon dat de kinderen roepen en energetisch zijn, het is best doenbaar. Uiteindelijk blijkt het zelfs dat ze de les eigenlijk nog heel goed volgen, dus het lijkt vaak gewoon of ze niet aan het opletten zijn, gewoon omdat ze zo actief door de klas ronddansen.

17 april 2009 – Tivoli en concerten

Vrijdag is een topdag, ik mag samen met de kinderen een stoeltje maken in "woodwork". We zweten er op los, maar het resultaat mag er zijn, het is wel nog niet volledig klaar en het is nog in zijn ruwe versie. De kinderen van 5A vragen of de Belgische klassen geen zin hebben om met hen te pennen: in gebrekkig engels! Iets waar ik me voor ga inzetten met hart en ziel. De Bordings Friskole krijgt zijn pennenvrienden.

Dansen door Tivoli: bloemen, lichtjes, vaak sprookjesachtige sfeer… ik geniet… en dan de reden waarvoor ik eigenlijk daar was. Neen, niet de ijsjes! Het concert van Carpark North.

De laatste loodjes aan de Belgische taken en een zondagavond met de beentjes de hoogte in!

Ik moet eerlijk bekennen, dat het blog schrijven langzamerhand uit mijn neus komt gekropen. Ik doe het echt niet meer graag, ik voel me meer en meer een schrijver van gebeurtenissen die op hetzelfde manier beter iets zou gaan ervaren. Dus de volgende blogberichten zullen wat uitgemelkt lijken, maar ik trek me er niets van aan. ik heb genoeg te doen in deze laatste weken, genoeg dingen waar ik dringend nog wat van moet gaan genieten. Dus vandaag na een hele zaterdag te hebben gewerkt en een hele zondag voormiddag en namiddag te hebben gezwoegd, trek ik naar Christiania!

Paasmaandag en stagedag 1: Sprookjesprinsen en chaos.

13 april 2009 – Kus de prins…

Nadat ik een heel bijzondere lading weer naar België moest zenden. Vertrok ik verkleed als een paasei naar de verjaardag van Annelies. Daar gebeurde het onwaarschijnlijke: ze kuste een kikker en die veranderde in een prins. Als je prins zegt mag je niet kieskeurig zijn, het was geen Depp, geen Pitt en al zeker geen ander babyface type. Hij was jammer genoeg ook 100% polyester, hij paste in haar achterzak dus ik zou zeggen een "all access" vriendje. Als je een koppel bent met verlatingsangst is de mogelijkheid om je wederhelft in je achterzak rond te dragen een erg leuk gegeven. Happy birthday Annelies, ook al is die pas volgende week. Maar jij bent een gelukszakje want jij viert je varjaardag gewoon 3 keer, daar komt niet iedereen mee weg! Hiep hiep hoera.

14 april 2009 – TOTAL LOSS!

Het is 9 uur, dit betekent vergadering in de "zang en verveel je" zaal: volgens de kinderen dan toch, later zien ze deze bijeenkomsten naar het schijnt als iets moois. Maar nu zeker en vast niet, en ze zien er allemaal uit alsof de directeur krampachtig een komkommer in hun achterwerk aan het duwen is. Ik kijk mijn ogen uit, de leerlingen mogen praten, lopen rond als kippen zonder kop, lezen magazines en de ochtendkrant tijdens de les. Maar het mag, het kan geen kwaad: het vrijheidsprincipe in de Deense scholen laten het kind, kind zijn. Leren wordt hier gezien als een zaak van eigen verantwoordelijkheid, dus niet opletten en dan falen is een probleem dat de leerlingen zelf moeten oplossen en niet de leerkrachten. Voor mij is dit best verbazend, want als jongeling lijkt het me soms nuttig dat men je onder een lichte druk plaatst om je wat meer richtingsgevoel te geven. Attitudes worden niet aangekweekt, de leerlingen hun vrijheid staat de hele tijd centraal. Ergonomische stoelen, achteruit leunen en voeten op tafel, de pet mag je oplaten. Het moet geweldig zijn om leerling te zijn in een Deense school, het lijkt elke dag vakantie of heeft veel weg van het kroegleven. We stellen ons een duizendtal keer voor, op de duur rammel ik mijn visitekaartje af als een sneltrein.
De leerlingen mochten blijkbaar de week voor de paasvakantie eens voelen hoe het is om een vakantiejob te hebben (de 15-jarigen), ze vonden de ervaring geweldig en vertelden honderuit. Ik vind het goed dat de school zich zo positief bekommert over de leerlingen hun intergratie in de maatschappij.
Shout: als je iets wil vragen aan de leerkracht, roep dan hard genoeg, dan krijg jij zeker de kans om je antwoord te geven. Een gekkenhuis, ik kan er nog niet aan gewoon worden. Gelukkig kan dit gekkenhuis heel goed koken.

Work – relax – work – relax … spring in het rond

Woensdag 1 april 2009 – Quiche na een lange dag werken voor school.

Marjan totaal uitgeput… krijgt een vitaminebericht van Eline en Griet om samen quiche te maken. Helemaal verkwikt door het vreugdevolle nieuws, trekt Marjan haar stoute schoenen aan en besluit ze iets wild te proberen: quiche met brie, tomaat en spinazie (uit de mouw, want ze heeft geen recept), Eline ging voor de meer vlezige versie: de Lorraine. Na de goed vullende maaltijd en de goed gevulde dag schoolwerk: besluiten we voor de nog wildere activiteit te gaan: marjans froefroebosje bij snoeien en Elines wilde manen verdunnen tot minder anarchistische krullen. Het resultaat was een tapijt van haar in de badkamer van ons Griet. Die mat werd dan ook snel verwijderd (verzogen) door de stofzuiger met hondenaroma. Maar ja beter Griets stofzuiger die werkt dan Marjans stofzuiger die langs geen kanten meer zuigt en dus Marjan in lastige posities met een veel te grote borstel in het studentenhuis laat rondvegen. Het is een echte "Assepester" die stofzuiger hier in Herlufsholmvej. En ja mensen als je de hele dag voor school moet werken dan heb je natuurlijk niets interessanter te vertellen dan een tekst over haar, quiche en stofzuigen.

Donderdag 2 april 2009 - Anders eens wat Andersen?

De hele dag weer typen en geconcentreerd werken. Soms heb ik zin om de boel te sluiten: shut down en rond rennen in de warme zon. Maar de plicht roept… dus ik blijf hard werken tot het tijd is om naar school te gaan. Vanavond een filmpje Andersen met "de highlights" van de "dinners"! Mijn energiepeil is onder – 89,55 als dat maar goed afloopt.

Vrijdag 3 april 2009 – Bezoek aan de stageschool, Dogme en picknick

Een tipje van de sluier opgelicht… een bezoek aan de Folkeskole waar ik mag lesgeven. Het is een dure privaatschool die letterlijk alles bezit wat goed onderwijs behelst. Ze waren wel enorm tegen het Belgische gestructureerde onderwijs: naar het schijnt produceren we zo kamikaze-kinderen. Maar natuurlijk is dat fout, want anders zou ik niet aan deze blog aan het schrijven zijn. en eerder touwen aan het vastmaken zijn aan de dakgoot. Dus ik ga ze laten zien dat die structuur eigenlijk meer guidelines zijn voor de kinderen en dat het gehele druk-stressverhaal dus best nog meevalt. Ik ben toch gelukkig, en ik denk dat de kinderen die ik al onder mijn vleugels heb gehad tijdens de stage of heb geobserveerd, op rozen zaten. Ik ben ervan overtuigd dat de suïcidaliteit in België zelfs lager ligt dan in Denemarken, en ik kan het weten want ik neem de S-trein, en zie maar al te vaak mensen met emmertjes in witte pakjes.
Ook al was het prachtig weer we keken de Dogmefilm: Mifunes sidtste sang… de laatste kreet van Mifune (een verzonnen samoerai met een pot op zijn hoofd en rubberenhandschoenen als oren). De film bewijst nog maar eens dat Denen gek zijn. En dan nog zoveel commentaar op de Belgen. Maar nu ik erover nadenk, België heeft wel de 5 speciaalste opgestuurd.

Erasmus’ grote picknick in het groen veld onder de blauwe hemel: enkele sfeerbeelden.

Zaterdag 4 april 2009 – OP VRIJE VOETEN

Marjan heeft vakantie en zal dus voor de volgende tien dagen, het bloggen staken en het ontspannen inzetten. Ze plant een hoop toeristische ervaringen maar ook gewoon genieten van de zon in het gras onder die blauwe hemel die toch o zo kostbaar is. Zoals je kan zien zit haar schoolwerk goed op schema dus ze kan het haar permitteren. Dan maakt ze nu nog een buiging en besluit ze haar tong uit te steken, zich om te draaien en te gaan genieten van het geweldige weer.

Taferelen als dit kan je dan zien met een Marjangezicht erop geplakt:

(twee kindjes die geweldig lief voor het ijssalon om de hoek zitten van hun ijskoud bolletje room zitten smullen)

WEBQUEST - Iedereen held ~ Everbody hero

"Teaching practice" als leerkracht Engels

Omdat ik hier in Denemarken een drietal weken mag functioneren als leerkracht Engels, besloot ik

een "Engelse" webquest te maken, die ik dan kan uitproberen in de Deense klassen. Eline Gosselin heeft me geassisteerd om het hele concept uit te werken. Wat je alleen gewoon goed doet, kan je samen beter. We enten de gehele webquest op het vakoverschrijdend project dat Eline Gosselin, Annelies Vermeulen en Caroline Holvoet voor het vak Engels moeten ontwerpen. Want deze vrolijke groep meiden had nood aan een oplossing voor het probleem "Spreekoefening Engels: Maak een eigen film". Het is namelijk niet mogelijk om met de volledige klas tesamen te filmen aan het filmpje: dus terwijl een groep zich concentreerd op het filmische aspect zou de rest van de klas kunnen werken aan de webquest en eventuele andere doorschuifopdrachten die nog in status van ontwerp zijn. Ik ben blij dat we samen hebben geëxperimenteerd met google sites, en ik ben zeer tevreden over het resultaat. Ik ben blij dat ik dit team van dienst kon zijn. En ik ben er zeker van dat deze webquest een hit zal zijn in de Deense Folkeskole.

De link naar deze geweldige superheldervaring:

http://sites.google.com/site/iedereenheld/

LOGOEASE - de makkelijke manier om logo's te ontwerpen.

http://www.logoease.com/

Programma’s zoals Picnik en Logoease zijn een leuke ontdekplaats waar kinderen creatief kunnen experimenteren met beeldmateriaal. Een eigen logo ontwerpen en dit aanbrengen op een document, een eigen wapenschild tevoorschijn toveren voor het thema "Middeleeuwen". ICT maakt thema’s tot een totaalervaring. De leerlingen kunnen dus eigen documenten versieren en opmaken met zelf ontworpen logo’s en tekens. Een badge ontwerpen voor verkiezingscampagne van de klassenvertegenwoordiger kan dus in enkele minuten. Photoshop is te hoog gegrepen, en een beetje moeilijk voor het lager onderwijs. Maar deze makkelijke vervangprogramma’s vormen een leuk opstapje met het oog op latere ontdekkingsreizen binnen Photoshop.
Digitale ervaringsplaatsen die een leerkracht in zijn achterhoofd heeft. Niet alleen voor de leerlingen maar ook voor zichzelf: Eline Gosselin en ik ontwierpen een logo voor onze webquest "iedereen held", ik ben er vast van overtuigd dat deze kleine details de leerlingen motiveren en de hele opdracht interessanter en spannender maken, ook al weten de leerlingen goed genoeg dat dat logo door hun leerkrachten is ontworpen. Speelsheid en inlevingsvermogen is de sleutel tot aandacht, ICT is daarbij een geweldig hulpmiddel.

INKSCAPE - figuren, afbeeldingen, aanpassen, verwerken...

http://www.inkscape.org/

Je lesgeven staat of valt op vlak van goed materiaal. Wanneer je zorvuldig dingen ontwerpt en onderhoudt kan je jaren verder met eenzelfde didactisch bouwsel. Inkscape zorgt voor een vlekkeloos ontwerp: geometrische figuren, tekst leuk aanpassen: het kan allemaal. Op de sites vind je ook een arsenaal aan tutorials die je helpen om echt alles uit het programma te halen. Inkscape kan je gratis downloaden, en na een beetje zoeken kan je zeker al heel wat leuke dingen in elkaar boksen. Waarvoor kan je inkscape gebruiken: het ontwerpen van bordspelen, kaartspelen, het versieren van een pagina in de schoolkrant, een ontwerp voor een reclameposter, meetkundige figuren tekenen… De mogelijkheden zijn oneindig.

Je kan afbeeldingen aanpassen zodat ze handiger lesmateriaal worden. zo kan je bijvoorbeeld de contouren van een voorwerp selecteren en een soort van kleurplaat ontwerpen. Dit kan heel handig zijn als je het bijvoorbeeld over de delen van een insect wil hebben: de kinderen kunnen dan de delen volledig inkleuren. In het zesde leerjaar kunnen de leerlingen zelf al aan de slag met inkscape: het kan goed zijn om eens een les beeld te vervangen door een lesje creatief ontwerpen op de computer.

Teveel keer het laatste op een week...

Maandag 30 maart 2009 – Laatste les Deens

Les idiots…
Wilde mensen die vreemdsoortige dansbewegingen maken op het scherm vooraan in de klas. Hilariteit! Dogme is een beklijvend filmgenre.

Festen
Laten we de verwerpelijke maatschappij eens in het gezicht smeren van ons publiek filmliefhebbers. Een keuzemogelijkheid gaat nooit meer dezelfde betekenis voor mij hebben.

Deens diner
Na de voorstelling van de Dogmefilm dus niet de Dogmefilmvoorstelling. "Verdiepten" we ons in de Deense keuken. Je kan het al raden… we hebben ons gevuld met heerlijk smørrebrød.

Dinsdag 31 maart 2009 – Koorafscheid

Een gouden plaat: die we afgaven als souvenir/geschenk/bedanking aan Vagn en Annete, de koorleiders! Een kop thee de hoogte in, dank je voor het geweldige koorseizoen, een dikke knuffel van Vagn en de ander koorgenoten, (die laatste betekent namelijk enorm veel in Denemarken, want normaal gezien zijn Denen heel afstandelijke mensen op vlak van fysiek contact) en een traantje in mijn ooghoek. Laatste keer Deens, laatste keer koor, het wordt me allemaal wat veel… het einde is in zicht en eigenlijk wou ik dat zeker mijn muzikale passie nog wat extra voedsel kreeg. Ik ga het zingen zo missen… ik word er stil van. Amen!

Paper vrijwillige stage in Duitsland

Open publication - Free publishing - More observatie

Omdat ICT vooral ook leuk is...

De schoolkrant van een lagere school kan altijd wel een opkikker gebruiken...

Photofunia biedt een ruim aanbod aan leuke manieren om gewone foto's een extraatje te geven!

Het is dan ook nog eens erg makkelijk te gebruiken!

Lesdag 41 en 42: De roedel gekscherigheid.

Donderdag 25 maart 2009: Superhelden en presentatie.

Een beetje bibberig: held op sokken. Durf ik onze nogal controversiële powerpoint tonen aan de kamer vol kritische studenten en leerkrachten? We stellen ernstige dilemma’s in de kijker en komen er zonder blauwe plekken of kleerscheuren vanaf. De held op sokken is zo tevreden dat ze besluit om van haar nieuwe talent haar beroep te maken: dus ze krijgt een intensieve superhelden training van Eline Gosselin, die toch beelden van superhelden nodig had voor haar taak voor Engels. Met andere woorden: deze superheld volgt een cursus en doet ondertussen nog een goede daad: Eline helpen om een Engelse film te maken. Jammer genoeg gaan "looks" en "brains" niet goed samen, en vergeet onze superheldin Marjan om Engels te praten… Cédric kan heel goed snelle held spelen, maar schuift om de minuut uit op het natte gras. Eline slaagt er maar niet in om glas te laten uiteenspatten van op afstand, haar paranormale gaven zijn nog steeds niet goed ontwikkeld. Dus dat mighty power diploma wordt jammer genoeg niet gehaald. Dan maar een lekkere spagetthi, en een chocolade fondue met de Duitse delegatie: Julliane en Aileen.

Marjan neemt vlieglessen!

Vrijdag 26 maart 2009: Chocolademensen en midden in de modder.

Eline’s chocolade cake:

Dwing Marjan om eerst braaf te werken voor school.
Laat haar dan een pastaschotel voorbereiden, en werk ondertussen zelf aan je geniale baksel.
Stuur Cédric naar je huis zodat je rustig kan koken.
Gebruik geen mixer maar de "amazing mussels (muscels)" van Marjan om het eiwit voor de cake op te kloppen.
Cédric heeft ook enkele speciale talenten en giet het chocoladeglazuur over de taart.
En dan, tja dan… spreken de foto’s voor zich…

Ingredients: (for a baking form of 22 cm diameter)

Cake:
- 225 gr of dark chocolate,
- 170 gr of butter,
- 225 gr of flower sugar,
- 4 soup spoons of flour,
- 6 eggs
Chocolate icing:
- 225 gr of dark chocolate,
- 225 gr cream
Preparation:
Melt the chocolate. Stir the butter through the chocolate until it’s melted (actually I just melt the chocolate and the butter at the same time). Separate the egg yoke and the egg white. Beat up the egg yokes. Stir the flour, the flower sugar, and the beaten up egg yokes through the chocolate mixture. Stiffen the egg whites and stir half of them carefully trough the mass until al of it is mixed. Streak in the baking form (with fat or you can use baking paper) and pre-heat the oven at 180°. Put the rest of the egg-whites in the mixture and afterwards you pour the mass in the baking form. Bake the cake for 35 minutes. (It will look like it’s not ready yet, but when it cools down it will become more firm). Let the cake cool down on a raster until its cold enough to touch it. Take the cake out of the baking form. Melt the chocolate WITH the cream. Let the mixture cool down a little. Streak the chocolate glacing over the entire cake.

Laatste opgave: Ga in de ijskoude modder ploeteren: modder in de mix met uitwerpselen van vogels eigenlijk. Daarna dweil en schrob je de badkamer en geniet je nog van je avond.

Uitstap naar Malmö:

Waar de zee het land
Raakt omdat het water dan zou verbergen
Wat het land al veel te lang zo openlijk verbeeldt
Daar vind ik de weg naar het licht
Omdat de vele wegen
In deze vele landen
Soms net iets te kronkelig zijn
Om recht te bewandelen
De onherbergzaamheid schraapt aan de branding
En het licht in de straat
Is blind
En vertwijfelt in de zin
Van het nooit sterven en
steeds weer nieuw worden

Multicultural classroom

Het resultaat van het project multiculturaliteit!

Multicultural classroom

View more presentations from marjan.deridder1.

Lesdag 38, 39 en 40: Working 9 to 5, what a way to make a living!

Maandag 23 maart 2009: Scherven brengen geluk!

Bezoek aan christiania…

Er is geen plaats op de aarde waar de mens zoveel vrijheid kent als daar in Christiania. De plek waar de bakfiets zijn glorieuze geboorte kende. Ik heb het al mogen meemaken en vrij mogen improviseren op een podium daar. Maar hier op de krioelende wandelwegen vind ik de voetstappen van een vreemdsoortig volkje. Eline; Julliane, Eric en Eva vertellen ons over het vreemde volkje dat hier woont de Christianiet . Hun gelegaliseerde softdrugshandel, hun geld de løn (wat loon betekent) en hun passie voor alles wat oud is en gebruikt. De meest populaire skateboardramp, de beste warme chocolade… Christiania, is een ministaat die staat voor kleiner dingen en eenvoud. En dat kan je zien aan de instrumenten die worden verwerkt in de speeltuigen maar ook aan de interessante architectuur die je hier kan vinden.

Nieuwe powerpoint, wegens hard werken.

Vandaag zat ik met mijn zogenaamde “Teaching group” samen. We ontwierpen een nieuwe powerpoint voor ons project “multicultural classroom”. Een hoop gefoefel en gediscusieer maar het was leuk. Ik verorberde een verloren bagel (zonder eigenaar wegens afwijzing) die was gemarineerd in hete chillisaus en heb samen met Aileen gelachen omdat Stefan teveel “maybe” zei. Ik was dus vollop aan het werk. De vraag is:Wat deden de anderen ondertussen? Grietje besloot door een winkelruit te vliegen, na een dartele kietelmanoeuvre door Dhr. Cedric Vanhandenhoven. Het glas was maar enkel, dus het brak in grote scherven. Griets taartje sneuvelde maar Griet zelf was gelukkig nog heel. We zullen het verlies van dat bergje frambozen wel betreuren. Cedric zal volgende keer wel weer nadenken als hij een raam ziet, de arme jongen moet nog 200 euro betalen voor dit klein ongelukje. Maar dat valt best nog mee want de beginprijs luidde: 2000 euro, de verzekering maakte daar een 450 euro van en de ambassade sprak hem vrij en liet hem nog 200 euro betalen. Een woelige wervelwind die Belgische bende. Ik miste natuurlijk weer alle actie.

Dinsdag 25 maart 2009: Ik ploeter weer in het Belgische takenpakket. S’ Avonds mag ik chinees gaan eten bij Eline en Annelies thuis. Grappig was dat Annelies 5 verschillende gerechten bestelde en deze helemaal nooit op haar eentje kon verorberen. Ik koos voor een slimme ruil met Eline: bami voor kip met groentjes: een totale maaltijd van vanalles wat.

Woensdag 24 maart 2009: Finalisatie van het project en grote kuis in het huis Bostrup. Ik ben kapot, ik kan geen pap meer zeggen.

Lesdag 37 - Weekend 21 – 22 maart 2009

Vrijdag 20 maart 2009: Dartelen in de wei

De zon schijnt en speelt op ons gemoed… de laatste les Egon. Onze projectgroep besluit wat vroeger naar school te gaan om te werken voor ons eindproject voor multicultural education, het werken wordt afgelast omdat de groepsleden te laat waren. We hebben dus maar gepicknickt in de cafetaria, met de restjes van het "German Dinner". Egon volgde de geur en voor we het wisten zat hij samen met ons mee aan te schuiven aan de nog steeds massale voedselbedeling! Egon’s les… Tijdens de pauze vliegen we over het grasveld aan onze school als een bende kakelende roofvogels. De zon schijnt ook zo zalig, en eigenlijk moet ik wat energie kwijt na al dat gepicknick! We spelen tikkertje en Eline besluit de vloer aan te vegen met zichzelf wanneer we "1, 2, 3" Olifant spelen. Ik wist ook niet dat Griet zo geweldig een vis kon nadoen… Egon nam afscheid van ons, na onze laatste discussie, het was mooi geweest! Griet en ik zijn dan samen op Martinus-missie gegaan… jaja, vrienden van Sint-Martinus, er komt wat aan!

Zaterdag 21 maart 2009: Midsomer Murders…

Nadat Marjan De Ridder op zaterdag 21 maart, het begin van de lente (wat niet zichtbaar is aan het weer) weer hard had gewerkt aan haar huiswerk, besloot ze naar Herlev te gaan om daar de nieuwe Belgische gast te gaan bezoeken. Nieuw is een foute omschrijving, zeg maar liever… die kwam weer, die kon niet langer wachten, die kwam weer de volgende week, die kwam weer geloof me ja het is waar, de volgende week stond Cédric weer daar! Wat doen we vanavond: pomelo eten, inspector barnaby en Kill Bill vol. 1 kijken met een grote zak chips. En Hydeblomst limonade, de limonade die volgens Annelies naar Mister Proper smaakt.
CASE: Meisje over de grond gesleurd tegen 120 km per uur…
FORENSISCH RAPPORT: brandwonden aan beide armen, pijnlijk
Inspector Barnaby vermoedt dat het iets te maken heeft met de heer Cédric Van Handenhoven, die enkele minuten daarvoor gymnastische oefeningen aan het geven was aan de zak bloem genaamd Marjan De Ridder. Het geschater is nog hoorbaar in Herlev, wanneer ze als een dode giraffe probeerde pompen. In elk geval lag Marjan te slapen op de mat van Annelies en werd ze plots met brute kracht tot in de woonkamer gesleept aan haar voeten. Een kwartier stromend water over de wonden, kon de pijn niet blussen. Helemaal stijf is ze naar huis gegaan.

Zondag 22 maart 2009: Paparazzi van eigen leven.

Het begint me stillaan tegen te steken dat ik verslagen schrijf van elke stap die ik zet. Ik voel me een paparazzi voor mezelf. Het big-brother gevoel is niet lichtelijk aanwezig… het brandt: bijna net zo hard als de brandwonden op mijn armen. Ik ga me nog moeten verstoppen voor mezelf: want mezelf begint me tergend op de zenuwen te werken.
Aha weer een nieuw roddelbericht: "Binnenkort krijgt Marjan een ballonnen helm en een zwaard… van Eline, zodat ze het kan opnemen tegen Cédric de verschrikkelijke, die Eline’s huis nu al een 12-tal uur terroriseert."
Deze paparazzo gaat proberen om deze banaliteiten vast te leggen op camera! Maar dat zal zo moeilijk zijn als ik met één hand ten strijde trek en met de andere moet fotograferen.
Nog een nieuwtje: "Naar het schijnt zou Marjan tussen 4 en 6 uur p.m. met Haïti bellen. De eigenlijk reden is nog niet bekend. Maar haar kennende zal het wel iets met "geheimzinnigheid" te doen hebben!

Visual Culture In KøBenhavn Version

De powerpoint:

Visual Culture In KøBenhavn Version

View more presentations from marjan.deridder1.

Lesdag 36: Donderdag 19 maart 2009 - Kartoffelsalat en tranen...

Stilte

Alles valt stil… omdat de rechtvaardigheid van het sterven niet langer wordt gerechtvaardigd, omdat jij Michiel niet eens de kans kreeg om achterom te kijken terwijl je enkel en alleen vooruit wou… daarom is het niet gerechtigd. Hoe leeg de nacht nu plots lijkt, de tranen die ik voor niets meer achterlaat, omdat jij niet de kans kreeg om vooruit te gaan. Vergeten dromen in het witte licht… ik begrijp het waarom niet, ik begrijp niet, ik wil waarom maar eigenlijk liever nooit… ik ren maar voel mijn benen niet, en ik smeek elke dag dat de wereld net iets minder wreed was geweest, en net iets meer kans gaf aan de jongen die enkel vooruit ga maar plots in stilte achterbleef. Zonder jou is alles stil.
Voor Michiel, omdat met zestien het leven hoort te beginnen, niet hoort te eindigen…

Niet meer
Jij
laat een rode draad
achter in alles wat voor mij dagelijks was
Ik
vergat vaak waar je stond
omdat je al zo vaag was
Jij
drukt me zacht de hand
en laat elke stilte zoveel zwaarder klinken
Ik
verliet elke plek
onaangeroerd, omdat
Jij
elke plek beroerde
Ik
vind in elke stap
vooruit een stap die jij terug nam
Jij
definieerde het ongeringe,
jij definieerde mij
Jij
bent niet meer
ik
alleen

Marjan De Ridder

German dinner

Bourgondische vreugde in KDAS: Hoeveel kan je eten? De Duitse delegatie vulde de tafels met heerlijke gerechten van eigen bodem.
Na het gehele feestgedruis moesten we meer dan een half uur op onze trein wachten. Eline en ik besloten dus maar "Grease" opnieuw op te nemen, en verkleed als John Travolta: met vetkuif dus, danste ik op de trappen van het S-treinstation. Ik zwaaide met mijn armen als een windmolen die teveel koffie heeft gedronken, en kwam met mijn hand tegen de leuning van de trap terecht! Pijnlijk… en een geweldige buil als souvenir! Jeuj!

Aan u linkerzijde ziet u de lekkerste aardappelsalade van de wereld! Dank u Aileen!

Dinsdag 17 maart 2009: Mijn observatie in het Rådmansgadeskole:

Needlework.

Everyone own way of teaching: modern system, elderly teachers: antique system
Alternative teachers: want to integrate the immigrant pupils by making them critical, learning the to understand what they read, and to question it.
Don’t read las if you were reading the Koran.
The children are brought up: "Don’t ask me something, don’t question things, just do it!"
The children have an open relationship with one of the modern teachers. In the classroom itself there is a little conflict but it was easily solved by the teacher.
The children could play videogames if they were in need of a small break.

English.

Old way of teaching. Teacher has an assistent. The danish system claims: pupils shouldn’t be evaluated by grades, but this teacher does it anyway. He doesn’t care if the pupils are following the lesson, if they can do it… he leaves tem on their own. No good feedback, no pronounciation, they don’t have to think about what they are reading, just reading for the skill! There is no motivation. The teacher’s pronounciation is wrong. He could have used us… No cultural transfer at all. Same every time. Children are bored!
We ask if we can assist the teacher and take over a part of the lesson…
We help the children to fill in there workbooks, individual help…
We let them interview us, think about things to say in English, help them say it right. Pedagogic echo. The pupils are much more motivated.
We play pictionnary, the children go ballistic, they are not used to this kind of lessons. But however they learned a lot, just were all to keen on answering.

De "ren – en – trek foto’s" activiteit… resultaat:

Woensdag 18 maart 2009: Daar is de lente, daar is de zon.

De zon verwarmt het veld…
De man gebaart naar de stilte,
De stilte gebaart terug
De zwaan wankelt en het kind slaat
De beelden versmelten in de zomerende lentebries
Maar de kou snijdt, en vergeet de zon
Ik ril en verstop me in mijn jas
Zo vaak verstoppen, zo weinig vinden
Maar ik vergeet te zoeken
En het maakt niets uit
Want het gras fluistert
Het kind slaat
De man gebaart naar de stilte
En een hond lekt met zijn drommelse tong
Langs mijn been
Ik hou van de lente.

Weekend 14 -15 maart 2009: KDAS feest!

Het koor krijgt een daverend applaus… Marjan eet tot ze neervalt…

We amuseren ons met de bloemstukjes…

En we dansen de nacht weg…

Zondag: verdiende rust, bekomen van de indigestie en werken voor school.

Lesdag 31 – 32: Versacé versus trampolinehuset en the return of the Egon

Donderdag 12 maart 2009: Strøget

Feit: Hard gewerkt voor school: nood aan een beetje ontspanning!
Hoe?: Door de jacht naar het hoedje te starten.
Materiaal nodig: een Eline en een druilerige, regenachtige dag.
Resultaat:
Geen hoedje, wel een pak geheimzinnige souvenirs voor mijn zusjes!
Natte Eline en vochtige Marjan.
Grappige, geweldige foto‘s van onze escapades.

We stellen u voor de nieuwe regenachtige lentecollectie: houthakkershemden en mannenhoeden, zijn het helemaal voor 2009, je kan niet over straat komen zonde "de ruit" (neen geen venster) die ergens meermaals terugkomt in je outfit. De geweldige kleurencombinatie maakt het geheel fris en vrolijk.

De tweede outfit, is de summoworsteloutfit, een handige losse broek waar je gemakkelijk dingen in kan smokkelen of dingen in kan achterlaten. Top secret zaken vinden hier hun eindhalte.

De derde modetrend van de eeuw: de mumminkoekjes. Zonder deze koekjes ben je een nobody: het is bijna verplicht om deze te eten als je tot de opperste laag van de fashionisten wilt behoren. Mensen die niet verslaafd zijn aan mumminkoekjes vallen ernstig uit de toon.

De vierde outfit: het zomerkleedje met de Eline erin! Probeer zelf niet in dit vreselijk spannend ding te kruipen want alleen Eline kan haar adem zo lang inhouden. Daarbij ziet ze er nog eens prachtig uit, in de knellende bloemetjes jurk…

S‘ Avond ging de ontwerper verder aan de slag en ontwierp ze nog postkaarten! Bij grietje in de werkplaats!
"Cobra buildings" en "Snowy Fløddebollen" gaan de ansichtkaarten van deze zomer worden volgens Vogue en Knack weekend.Vrijdag 13 maart 2009: Trampolinehuset

We bezochten Trampolinehuset, een huis waar "Sanspapiers" een soort van veilige haven kunnen vinden.
Een project dat in handen is van de Kopenhaagse kunstschool. Een plek waar asielzoekers workshops kunnen volgen en hun dagen anders kunnen vullen dan wachten op acceptatie. Ook wordt er binnen de muren gezorgd voor juridische bijstand, en er worden politieke debatten georganiseerd van asielzoeker tot partijleden van de verschillende partijen die de regering vormen. In het Trampoline House staan ze oog in oog met elkaar. Wij werden er ook binnengeloodst als activiteit met betrekking op multicultural classroom. Er hingen lijsten aan de wand om je op te geven als organisator voor workshops, jammer dat je dan een heel jaar beschikbaar moest zijn, want ik wou direct aan de slag. Ik heb ook proberen praten met één van de nieuwe aanwinsten in het huis, maar de arme man was zo van de kaart en schaamde zich zo voor zijn positie dat hij geen woord tegen mij durfde uitbrengen. Hij begreep ook niet zo goed waarom wij daar waren als we geen asielzoekers waren maar leerkrachten. Misschien had deze man een "zoo-gevoel", alsof we als een bende toeristen in het café sluimerden. Tja, een stormloop aan interesse dat wel. En dat bevestigde ik door enkele leuke weetjes over NT2 te posten op het ideeënbord: zoals onze Belgische mama‘s die gemigreerde mama‘s helpen bij het Nederlands leren, …

EGON IS BACK! (Spring een gat in de lucht!)

Verlengd weekend 7 - 10 maart 2009 en lesdag 29 : Belgische spoedbestelling, even geen Deense les.

Een auto vol noodzaak:

Cédric – spring in het veld en chauffeur
Katrien – zus van eline en Gangesmaatje (arm meisje in die auto tussen Yoon en Frisse)
Dorien – gemalin van Cédric en paparazzo
Frisse – de mens die weet hoe hij de mensen mateloos kan irriteren (maar we zien hem graag)
En mijn kostbare bestelling:

rockicoon en fotograaf van de dag: Yoon Thoen (tromgeroffel en rood matje)

Zaterdag: black diamond, de zeemeermin, rondleiding in Kopenhagen stad… Eline’s verjaardag!

Ons nationaal symbool van gezelligheid!

Zondag: de botanische tuin, taartjes, frederiksberg park, nasi goreng en Christiania jazzclub.

Gangesmaatjes... afwassen op Hindoeïstische wijze.

Maandag: het laatste “Vlees en bloed” – broodje mozzarella alla Griet – scheutje Duvel: 100% Belgisch!

Dinsdag: Koor: de generale…

Aja... en ik ben op het podium beland... pure improvisatie... geef me een micro en ik ben voor een paar uurtjes zoet!

Lesdag 27 – 28: Belgian Food Night en de repetitie met liveband!

Donderdag 5 maart 2009: Aangebrande melk en een gekarameliseerde oven.

Recept voor een ontvlambare keuken:

Ingrediënten:
1/2l moeheid
4 schepjes Marjan
5 dl propere keuken
1 kg confituur
2 eetlepels melk
een elektrisch kookvuur
een oven
een schraaptuig

Laat de Marjan vrij in je keuken en geef ze toestemming om rijstpap te koken. Raad haar aan om goed te roeren, ook al negeert zij jouw goede raad met zekerheid. Geef haar de tijd om dan een extra pot vuil te maken (eigenlijk eerder een leger van kommen en potten), laat haar alle schuld op het elektrisch kookvuur schuiven, ook al is het zekerwel haar eigen stommiteit. Daarna zal ze zich beginnen vervelen en pruttelt ze er op los. Laat haar dan vooral de anderen lastig vallen en met haar vingers in alle kookpotten zitten. Tot ze beslist om carré confiture te bakken, die ze dan ook vol overgave met veel confituur vult, zodat deze uitloopt in de gloeiende oven en tot harde karamel verstijft. Vervolgens geef je haar een schraper en laat je haar alles wat ze vast heeft gelijmd ook weer loskrabben. Daarna laat je haar een half uurtje slapen op je bed. Zodat ze daarna uit dankbaarheid slechte moppen tapt, en dan stuur je haar wanhopig als je op dat moment bent… om Gelly Jef. Die met zijn frietketel wijselijk uit de drukke keuken is gebleven. Gelukkig lijdt je intentie tot het maken van een geweldige "belgian food night" niet onder het gepruts van Marjan. En je kan een zalig buffet presenteren:

Menu

Worstenbroodjes alla Annelies (familierecept)
Rijst"papa" alla Marjan (papa‘s recept)
Chocomousse alla Eline (die heeft gewoon de magische touch om dat zelf in orde te krijgen)
Grietjes kaas- en salamibord (zorgvuldig gesneden en een groot succes)
Jef‘s vettige frietjes met mayonaise en ketchup
Toast special door Eline
Belgische chocolade

Vrijdag 6 maart 2009: Koor met band!

Zoals Vagn het verwoordde: het was meer een feest dan een repetitie!

Lesdag 25 – 26: De jacht naar het cadeau Eline… en de gesmolten ijsbaan

Dinsdag 3 maart 2009: Ik eis ijs!

Missie afgerond, weer een taak achter de kiezen! Schaatsen met Griet en een handvol medestudenten op de schaatsbaan te Kongens Nytorv! Volmondige ja! Neem de metro, een beetje vermoeid de trappen op, met de spiegelende witte strook in mijn gedachten die heel het plein omkranst! Ja, nog twee trapjes… en een lege gesmolten schaatsbaan. De teleurstelling… Okee, dan een kop hete chocolademelk… Griet neemt me mee doorheen het stadslandschap en we proberen het nog op tijd te halen voor de spaghettikunsten van Gelly Jef… gelukt… een portie "vlees en bloed" neen geen echt vlees en bloed, en ook geen bezoek aan de beenhouwerij! De Vlaamse serie natuurlijk.

Woensdag 4 maart 2009: Griet en ik hebben een missie!

In onze breinen is het fabuleuze idee ontstaan om Eline, een lid van de Belgische delegatie hier in Kopenhagen. De verjaardag van haar leven te geven! Dit is ons geweldig plan van aanpak:

Een doos met allemaal dingen waar Eline van houdt: Christiania-stuff: sjaal, oorbellen… Haar lievelingscake… Vlagjes veel Deense vlagjes… Rom chocolade van Anca… Een mooi mooi kroontje dat zal meegaan tot het einde der tijden… Veel krantensnippers: niet dat ze daar veel mee kan doen maar kom… Fleudeboole…

Het beruchte verjaardagsfilmpje:

Opdrachtjes om tot binnenin de doos te geraken:
- Stel de band moskau samen en dans op het liedje.
- Dans op Ding Dong song van Günther
- Zeg 5 keer keiplezant met 5 fløddeboller in je mond.
- Doe de pinguindans en pak ondertussen iemand in in toiletpapier.
- Touch iemand zijn DingDingDong, eigen interpretatie…
- Praat voor een minuut als Egon over het onderwerp "de Søren"

En nog iets: ik poog hier al enkele malen naar de opera te gaan, maar de Denen zijn bang dat ik het podium ga bespringen denk ik! Weerom niet naar de opera gekunnen wegens het ontbreken van tickets!

Maandag 2 maart 2009: Lesdag 23 Project: Danish humour

Deel 1: Het project zelf!

Danish humour: The project

Deel 2: The Story



Voor deze film heb ik leren werken met "audacity"!

En de bloopers... door Eline Gosselin (partner in crime)

27 februari tot 1 maart 2009 – UNDER CONSTRUCTION

Lesdag 23 : 27 februari 2007 – WE WANT EGON

Ik ga staken! Of ik ga aan het ziekenhuis patrouilleren met een "wordt-snel-weer-beter-kaart". Want ramp o ramp, mijn lievelingsleerkracht hier is niet waar hij zou moeten zijn… De messias van het internationale vergelijken is niet bereikbaar. O hemel wat nu? En het ergste is, wat ze als vervangmateriaal bieden voor deze briljante man: een man die denkt dat hij briljant is maar eigenlijk lang niet interessant genoeg is om ook maar een mug in de internationale klas het gevoel te geven dat ze iets aan het bijleren is. Maar goed, ik zal mijn best maar doen, als is het maar voor Grundvigt (de schepper van het huidige Deense onderwijs). Maar het botert niet zo goed: de vervangdocent, die eigenlijk een directeur is in een Deense lagere school, vertelt iets waar ik het helemaal niet mee eens ben. Hij vertelt het volgende: "Hoewel Andersen vooral fantasieverhalen en andere verzinsels schreef is hij toch één van de belangrijke grondfiguren van de Deense cultuur is naast Kierkegaard en Grundvigt. Ik steek spontaan mijn hand op: "Maar meneer, de sprookjes reflecteren toch de Deense maatschappij van weleer? Dat is toch een grote waarheid, want vroeger mocht er over de problemen van de maatschappij en de fouten in het systeem toch niet zomaar gepraat worden?" De man kijkt me een beetje lomp aan en besluit mijn vraag te negeren. Tja, dacht ik, het zal wat te moeilijk zijn zeker? Een onduidelijke vraag? Geen idee!

We gaan over tot het thema van de dag: "Wat is een goede school?" We gaan in onze groepen zitten en schrijven individueel een lijst van nodige eigenschappen uit, daarna vergelijken we onze ideeën en spiegelen we werkwijzen en eigenschappen van scholen uit ons land aan die uit andere landen. Daarna brengen we alles voor de klas, als een echte presentatie van de belangrijkste dingen. Ik ben zo moedig om als eerste te starten en begin aan mijn betoog…
PLOTS: Neen, dat is geen goede eigenschap…
Euhm meneer, waarom dan?
Wel jullie zeggen dat de school een duidelijke identiteit moet hebben, dat ze moet tonen waarvoor ze staat. Dus een school mag beginnen rondlopen met geweren omdat ze een eerder dictatoriale visie hebben op de wereld.
Euhm neen meneer… dat bedoelden we niet, we hebben het over een doodgewone identiteit niet over politieke ideeën… we zijn beginnen denken vanuit een school met een neutraal politiek idee. Het handelt hier eerder over manier van denken, de pedagogie… misschien zelfs de manier van inbedden van verschillende religieuze vakken in het lesschema!
Jaja, dat kan goed zijn, dus vanaf morgen mag ik zeggen: in deze school enkel rode schriften…
Ik begin het stilaan op te geven, deze man heeft gewoon zin om mij te kleineren, en ik loop fel rood aan... een laatste poging…
Meneer, maar kijk u kan zien dat we het niet zo bedoelden aan nog een andere eigenschap die we opschreven: "De school moet voldoen aan de basiswetten die gelden voor het onderwijs".
De man knijpt zijn ogen tot spleetjes en bekijkt de zin…
Ahaaa, maar in Denemarken geldde nog geen enkele jaren geleden de wet dat iedereen onderwijs mocht kleuren naar zijn zin, onderwijs moest niet steunen op de democratische grondbeginselen.
Ja maar meneer, euhm, … nu is het toch anders?
Hij lacht me gewoon uit!
Marjan wordt een heel klein beetje boos vanbinnen…

De revolutionisten; Griet zit wel achter de camera, maar zij is net het meesterbrein achter de hele organisatie!De Belgische syndicaten!

En we maken revolutie…!

Je zag het aan de verhitte gezichten
Van Iñaki, Antonia en de rest
De klassfeer zou vandaag nog veranderen
Want ze vonden haar rot als de pest
En Marjan zei tot meerder genoegen
Van de dwazen die lachen met de kleine student
Staan wij maar ons lijf af te sloven
Dat moet uit zijn, wij slopen de tent
't Is te laat voor gepraat, wij komen op straat
En we maken revolutie, de grote revolutie
Wij eisen onze rechten, wij willen ervoor vechten
Want we maken revolutie, de grote revolutie
Nog even, nog even
En Egon is terug, gedaan met dictatoriale docenten
Zei een student "laten we vechten'
Alleen is die niet het goede moment
Nu juist ons aantal uurtjes onoplettendheid gaat stijgen
Men belooft zelfs met driekwart procent
Geef me drie, hooguit vier kalme dagen
Dan heb ik genoeg slaap gespaard
Kan ik eindelijk de vervangleerkracht neerhalen
Ik steek hem in mijn koelkast of in de open haard
Eenmaal dat voor elkaar sta ik heel en al klaar
En we maken revolutie, de grote revolutie
Wij eisen onze rechten, wij willen ervoor vechten
Want we maken revolutie, de grote revolutie
Nog even, nog even
En Egon is terug!
Zei een student 'het lijkt me ook beter'
Dat met vechten nog wordt gewacht
Want de docters van het ziekenhuis
Hebben het net goed nieuws gebracht
Zij beloven het snel wederkeren van Egon’s les
En anders hangen we nog even onder het zwaard van Damocles
Eenmaal dat voor elkaar staan wij heel en al klaar
En we maken revolutie, de grote revolutie
Wij eisen onze rechten, wij willen ervoor vechten
Want we maken revolutie, de grote revolutie
Nog even, nog even
En Egon is terug…
De revolutie is er nooit gekomen
Iedereen had zo z'n tijdelijk bezwaar
Maar een ding is alvast zeker
Binnen twee weken staat Egon weer klaar!

Weekend: 28 februari tot 1 maart. UNDER CONSTRUCTION

Ik ben druk bezig aan een prent die zelfs oscars gaat winnen…
Ik heb al enkele tegenslagen genoten…
"Genoten" is een slecht woordgebruik.
Ik begin gefrustreerd te geraken…
De frustratie begint een leven op zich te leiden…
Lijden bedoel ik …
O jee …
What can go wrong, will go wrong…
Eline komt supporteren…
Eline heeft me een beetje gered…
Eindelijk…
Of neen toch niet, …
Nu valt mijn micro nog uit…
De wet van Murphy…
Op de trein, …
Antonia neem een broodje voor me klaar…
Alles aansluiten en …
Première!