Lesdag 10 en 11: Museum en fotoverslag vs blauwe knieën en pijnlijke armen.

11 februari 2009 – Museumsightseeing en fototoerisme

Marjan’s muzebox voor school gaat goed gevuld zijn. Want vandaag neemt Lene hde ganse internationale klas mee op wandel door de stad en door het staatsmuseum voor schone kunsten, wel zonder leibandje Marjan was dus in haar nopjes, als je het woord kunst roept dan tintelen haar tenen al. Dus je kan je voorstellen dat haar tenen het op dat moment ten zeerste naar hun zin hadden. De rondleiding gaf haar een soort van pretparkgevoel en ze heeft met alle aandacht en al het enthousiasme dat ze binnen zichzelf kon ontwikkelen deelgenomen aan de uiteenzetting van de gids. Die waarschijnlijk een beetje overrompeld moet zijn geweest door deze gradatie aan interesse. Maar dat is ook haar eigen schuld, ze moet maar niet zo interessant en interactief rondleiden! Als zij wat saaier was geweest dan had Marjan nooit zo’n explosie aan vragen en meningen in haar schoot geworpen. Maar gelukkig hebben de studenten met een mankracht van 20 leerlingen de krijsende en schreeuwende Marjan ook weer terug buiten het gebouw gekregen. Wat een onwaarschijnlijkheid leek bleek dan toch gelukt.
Het tweede deel van de dag bestond uit een fotoshoot: je kreeg 2 bekende plaatsen om te gaan bezoeken en het was de bedoeling dat je kwaliteitsvolle kiekjes nam die de indrukken en prikkels die je kreeg bij het zien van die plekken goed weergaven. Marjan en haar groepje genoten van de dag want de zon scheen op het sneeuwtapijt. Er werd veel gelachen en natuurlijk ook veel ontdekt… uiteindelijk ontstond er een mooi arsenaal aan beelden! Het olijke 4-tal eindigde zijn reis in het Lagkagehuset aan de toeristische dienst. En man Marjan was toen blij… een heerlijk taartje en een warme chocomelk om zichzelf aan op te warmen. En dan huiswaarts, want morgen is het volleybaltornooi met de Deense "vrienden-van-de-gymnastiek".

12 februari 2009 – Volleybalmatch, pain for pleasure!

Mijn pijnlijke armen, mijn blauwe knieën… sport is gezond maar evenwel een marteling op sommige momenten. En mijn Deense ploegmaten schreeuwden Deense strategie en telden de score in Deense cijfers. Maar zoals jullie zien sta ik er nog… De ander internationale garde? Die lag nog te slapen, ze waren de nacht daarvoor te lang uit geweest. Ik echter kon me niet echt inbeelden hoe ik na een nachtje stappen nog tot in de sportzaal zou geraken, dus ik was wijselijk in mijn bed gekropen. De Deense volleyballers konden er minder om lachen dat ik de enige was die zich daar ’s ochtends aanmeldde, en dan had mijn trein nog vertraging gehad ook! Maar de match was spannend, en ik heb een resem mooie punten gescoord aan de opslag. Het terugkeren bleek ook iets moeizamer te gaan: jammer genoeg was er een suïcidaal ongeval geweest vlak aan mijn station en de hulpdiensten moesten dus echt emmers vullen met stukjes mens. Ik er nog steeds niet goed van. Antonia en Greti zaten ook vast, dus ik ben samen met hen naar Herlev station gereden, en daar pendelden treinen van Herlev naar Vanløse en verder. Ik ben dan toch thuisgeraakt.
Vrijwel thuis en doodop vervolgde ik mijn weg naar "Huize Grietje", want daar mocht ik mijn talent als Belgische wonderkok weer gaan presenteren en als "fusion kitchen dish" werd Nasi Goreng gestemd. Het resultaat in de pan mocht er wezen en het tweede eindresultaat: bolle buikjes bij de belgen. (Over alliteraties gesproken)